Dyskusje na DKA – panel 2 „ESG po pierwszym roku stosowania. Dwie perspektywy – refleksje i doświadczenia”

Dyskusja toczyła się wokół doświadczeń praktyków, audytorów, inwestorów i przedstawicieli organizacji biznesowych, którzy z różnych perspektyw obserwują tempo wdrażania unijnych regulacji i pierwsze efekty ich stosowania.

Zanim głos zabrali uczestnicy dyskusji, wprowadzenie wygłosiła prof. Donna L. Street, Dyrektorka ds. badań i edukacji w IAAER (/Międzynarodowe Stowarzyszenie ds. Edukacji i Badań w zakresie Rachunkowości). W swoim wystąpieniu podkreśliła, że proces raportowania zrównoważonego rozwoju jest wciąż w fazie kształtowania, a jego powodzenie zależy nie tylko od jakości standardów, ale przede wszystkim od spójności działań regulatorów, audytorów i przedsiębiorstw: „Raportowanie zrównoważonego rozwoju to nie tylko zestaw wskaźników – to proces uczenia się, w którym regulatorzy, audytorzy i przedsiębiorstwa muszą mówić wspólnym językiem. Tylko wtedy dane stają się narzędziem odpowiedzialności, a nie kolejnym obowiązkiem sprawozdawczym.”

Panel poprowadził Jarosław Daca, członek Krajowej Rady Biegłych Rewidentów. W rozmowie udział wzięli: Mirosław Kachniewski, prezes Zarządu Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych; Irena Pichola, prezeska Zarządu Forum Odpowiedzialnego Biznesu; Joanna Dargiewicz-Rożek, Członkini Zarządu Polskiego Stowarzyszenia ESG; Łukasz Głuch, partner w PwC; Mirosława Cienkowska, partner w Grupa PKF Polska; Anna Ławniczak, associate partnerka w UHY Poland; Jarosław Fąfara, partner w KPMG, biegły rewident i lider zespołu ESG Assurance;  Małgorzata Matusewicz, partnerka w EY.

Rozmowa pokazała, jak wiele wyzwań towarzyszy pierwszym raportom ESG przygotowanym według nowych standardów ESRS i jak duże znaczenie ma edukacja, spójność i dialog między światem raportujących a weryfikujących.

Paneliści wskazywali, że pierwszy rok praktyki ujawnił różnice w podejściu firm – od tych, które potraktowały raportowanie jako obowiązek formalny, po te, które uczyniły z niego element strategii biznesowej i kultury organizacyjnej.

Mirosław Kachniewski zwrócił uwagę na rosnące oczekiwania inwestorów wobec wiarygodności danych niefinansowych, podkreślając znaczenie przejrzystości i spójnych standardów raportowania. Irena Pichola zaznaczyła, że w praktyce ESG stało się już nowym językiem zarządzania: „Pierwszy rok raportowania ESG pokazał, że to nie jest techniczny proces, ale kulturowa zmiana w sposobie myślenia o biznesie. Nie chodzi już tylko o wypełnienie obowiązku, ale o zrozumienie, że zrównoważony rozwój staje się nowym językiem wartości, relacji i przywództwa.”

Joanna Dargiewicz-Rożek dodała, że kluczowym wyzwaniem jest dziś spójność interpretacji przepisów oraz rozwój kompetencji w firmach i wśród audytorów.

Z kolei przedstawiciele firm audytorskich – Łukasz Głuch, Mirosława Cienkowska, Anna Ławniczak, Jarosław Fąfara i Małgorzata Matusewicz – wskazywali na różnice interpretacyjne zasad weryfikacji raportów niefinansowych, brak praktycznych wytycznych dla audytorów oraz trudności w przekładaniu wymogów standardów ESRS na realia audytu.

Wspólnym mianownikiem dyskusji była potrzeba zaufania i standaryzacji – zarówno w raportowaniu, jak i w procesie jego audytu.

Jak podkreślił prowadzący, Jarosław Dac: „Audytorzy stają się dziś jednym z filarów zaufania w procesie raportowania ESG. Naszym zadaniem jest nie tylko weryfikować dane, ale też wzmacniać wiarygodność i dialog między biznesem, inwestorami i społeczeństwem.”

Panel zakończył się refleksją, że przyszłość raportowania ESG zależy od konsekwencji w działaniu i jakości współpracy pomiędzy wszystkimi interesariuszami.

Rok 2025 ma być nie tylko czasem korekt i doprecyzowań, ale również momentem, w którym raportowanie zrównoważone stanie się realnym językiem odpowiedzialnego biznesu.