© PIBR – wszelkie prawa zastrzeżone
godz. 16:19, 22.12.2024 r.
W przeciwieństwie do sprawozdawczości finansowej, która jest dość szczegółowo uregulowana w ustawie o rachunkowości oraz w MSSF, sprawozdawczość niefinansowa jest określona na poziomie unijnym i krajowym w sposób ogólny.
W 2018 roku największe spółki w Polsce po raz pierwszy obowiązkowo zaraportowały tak zwane rozszerzone informacje niefinansowe. Przedstawiły je w formie oświadczenia na temat informacji niefinansowych, będącego częścią sprawozdania z działalności, bądź jako odrębne sprawozdanie na temat informacji niefinansowych. Ministerstwo Finansów ma nadzieję, że w związku z tym nowym obowiązkiem wiele dużych przedsiębiorstw nie tylko skoncentrowało się na realizacji ustawowego wymogu sprawozdawczego, ale przede wszystkim przemyślało i ulepszyło swoje polityki w obszarze ochrony środowiska, spraw społecznych i pracowniczych, praw człowieka oraz przeciwdziałania korupcji, ponieważ to one są centralnym punktem w raportowaniu niefinansowym. Raportowanie informacji niefinansowych stanowi nowy, ważny aspekt komunikowania interesariuszom informacji związanych ze społeczną odpowiedzialnością danej spółki. Rolą biegłego rewidenta jest zaś potwierdzenie, czy spółka, która miała taki obowiązek sprawozdawczy, wykonała go.
W Ministerstwie Finansów przystępujemy do realizacji projektu dotyczącego raportowania niefinansowego, w ramach którego przeanalizujemy wybrane oświadczenia i raporty niefinansowe pod kątem wdrożenia wymogów dyrektywy w sprawie ujawniania informacji niefinansowych i zaprezentujemy dobre praktyki w tym rodzaju sprawozdawczości. Do udziału zaprosimy partnerów zewnętrznych, w tym PIBR. Chcielibyśmy ten projekt zakończyć na początku 2019 roku opublikowaniem raportu, który mógłby przyczynić się do podniesienia jakości sprawozdawczości niefinansowej w kontekście wymogów ustawowych, a równocześnie być przydatną wskazówką dla tych wszystkich jednostek, które raportowały i nadal raportują informacje niefinansowe na zasadzie dobrowolnej.
Warto zwrócić uwagę, iż w przeciwieństwie do sprawozdawczości finansowej, która jest dość szczegółowo uregulowana w ustawie o rachunkowości oraz w MSSF, sprawozdawczość niefinansowa jest określona na poziomie unijnym i krajowym w sposób ogólny. Zawartość danego oświadczenia czy sprawozdania niefinansowego w dużej mierze będzie uzależniona nie tylko od ustawowych przepisów, ale także, a może przede wszystkim, od faktycznej polityki danej spółki w obszarach wskazanych w ustawie: ochrony środowiska, spraw społecznych i pracowniczych, praw człowieka oraz przeciwdziałania korupcji. Równie ważne będą kwestie takie jak to, czy pewne aspekty działalności spółki wywierają istotny wpływ na powyższe obszary, specyfika branży, w której działa spółka, jak również to, jakie standardy raportowania spółka zastosuje przy ujawnianiu informacji niefinansowych. Rodzaj standardów może wpłynąć na przykład na liczbę i rodzaj wskaźników niefinansowych, które będą prezentować efektywność danej polityki spółki lub wpływ jej działalności w tych obszarach. Ustawa o rachunkowości narzuca w obszarze raportowania niefinansowego pewne minimalne ramy, reszta zależy zaś od szeregu decyzji spółki, stopnia jej rozwoju korporacyjnego, od tego, jak rozbudowane polityki w tych obszarach prowadzi oraz na ile jest i chce być w przyszłości odpowiedzialna społecznie.
Raportowanie informacji niefinansowych jest nowym trendem, który będzie się w najbliższej przyszłości intensywnie rozwijać. Z zadowoleniem przyjmujemy, że także środowisko biegłych rewidentów angażuje się w rozwój dobrych praktyk w zakresie tego rodzaju raportowania.
Jeżeli chcesz otrzymywać wiadomości o bieżącej działalności PIBR, przejdź do strony z zapisami.