DGP: „Czy rewolucja w audycie jest potrzebna? Jeszcze za wcześnie na diagnozy”

Autorka zauważa, że Ministerstwo Finansów wkrótce po ostatniej reformie audytu wdraża nową, radykalną zmianę nie czekając na możliwość diagnozy.  Jest za wcześnie, by stwierdzić, czy udało się zrealizować podstawowy cel reformy z 2017 r. – wzmocnienie publicznego nadzoru nad audytem. Nie da się jeszcze ocenić skuteczności kontroli badań rocznych sprawozdań finansowych przeprowadzonych pod rządami obowiązującej ustawy, Krajowy Sąd Dyscyplinarny nie miał zaś jeszcze okazji zastosować nowych przepisów przy wydawaniu wyroku.

Barbara Misterska-Dragan podkreśla, że przejęcie przez PANA całości zadań nadzorczych realizowanych obecnie przez KKN i odebranie samorządowi zdecydowanej większości spraw dyscyplinarnych trudno pogodzić z konstytucyjnym prawem do zrzeszania się w ramach samorządów zawodów zaufania publicznego. Jak przypomina, także Rządowe Centrum Legislacji i Rada Legislacyjna przy premierze wskazywały na wątpliwości konstytucyjne oraz niewystarczające uzasadnienie.

Wiceprezes KRBR przywołuje także inne zarzuty stawiane projektowi: pogłębienie niekorzystnych efektów ustawy z 2017 r. (np. zmniejszenie konkurencji na rynku audytorskim, zwłaszcza w sektorze badań JZP), spowodowanie znaczącego wzrostu kosztów audytu, wprowadzenie rażąco nierównego traktowania firm audytorskich i innych podmiotów świadczących usługi niezastrzeżone dla biegłych rewidentów. Wyraża także obawy, czy PANA zdoła zmniejszyć ryzyko systemowe, skoro zajmować się miałaby firmami audytorskimi każdej wielkości.

Na koniec autorka przypomina postulaty samorządu: pozostawienie podziału na samorządowy i państwowy organ nadzorczy, z jednoczesnym rozszerzeniem kategorii JZP, a także wprowadzenie instytucji badania wspólnego. Rynek nie potrzebuje rewolucji w nadzorze nad audytorami, zwłaszcza bez rzetelnej diagnozy, podsumowuje Barbara Misterska-Dragan. Znacznie skuteczniejsze byłoby inne rozwiązanie: więcej podmiotów objętych audytem, a nie więcej formalnego nadzoru, przy zachowaniu podziału zadań między przyszłą PANA i samorządową KKN oraz bliskiej i skutecznej współpracy samorządu z organami publicznego nadzoru. To przyniosłoby faktyczne i praktycznie natychmiastowe wzmocnienie publicznego nadzoru nad audytem.