Jak rozpatruje się sytuację, w której biegły rewident otrzymuje świadczenie emerytalne na podstawie ustawy innej niż ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. nie osiągnął ustawowego wieku emerytalnego?

Ustawa o biegłych rewidentach o nie zawiera definicji wieku emerytalnego. Zasadą jest, że pojęcie to należy rozumieć na podstawie ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353, z późn. zm.) według powszechnego wieku emerytalnego.
W systemie emerytalnym wyróżniane są: tzw. normalny wiek emerytalny, w której to kategorii mieści się powszechny wiek emerytalny oraz obniżony wiek emerytalny dotyczący szczególnych grup pracowników (np. górników), a także tzw. wcześniejszy wiek emerytalny, który wyróżnia się w związku z sytuacją, w której ubezpieczonemu przysługuje uprawnienie do przejścia na emeryturę pomimo nieosiągnięcia normalnego wieku emerytalnego ze względu na spełnienie innych przesłanek (np. odpowiednia długość okresu składkowego i nieskładkowego, odpowiedni staż ubezpieczeniowy).
Osoby, które osiągnęły obniżony bądź wcześniejszy wiek emerytalny można zaliczyć do osób, o których mowa w art. 19 ustawy o biegłych rewidentach.