Zgodnie z art. 66 ust. 5 ustawy o rachunkowości, osobą zawierającą umowę o badanie sprawozdania finansowego w imieniu badanego podmiotu jest kierownik jednostki (pojęcie kierownika jednostki zostało z kolei zdefiniowane w art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy). W przypadku, gdy np. zarząd klienta jest wieloosobowy, za kierownika jednostki uważa się członków tego organu.

Oznacza to, że w przypadku umowy o badanie nie ma konieczności złożenia podpisów przez wszystkich członków organu będącego kierownikiem jednostki, bowiem jednostki gospodarcze mają możliwość samodzielnego (w ramach przepisów prawa) ustalania sposobu reprezentacji danego podmiotu, co w przypadku części jednostek gospodarczych jest np. uwidocznione w KRS. Celem zdefiniowania przez ustawę o rachunkowości pojęcia "kierownika jednostki" nie było wprowadzenie dodatkowych regulacji w odniesieniu do sposobu reprezentacji tych podmiotów, a jedynie osób odpowiedzialnych za realizację obowiązków nałożonych na podmioty tą ustawą.

Tym samym zawarcie umowy o badanie sprawozdania finansowego należy traktować na takich samych zasadach jak składanie innych oświadczeń woli w imieniu danego podmiotu. Oznacza to, że uprawnienie do zawierania ww. umów w przypadku badanych podmiotów będzie tożsame ze sposobem reprezentacji ustalonym dla danego podmiotu w umowie spółki lub odpowiednich przepisach.

Powyższe regulacje należy również odnosić do zawierania umów dotyczących również innych niż badanie czynności rewizji finansowej (np. o wykonanie przeglądu sprawozdania finansowego).