Doradca kontra doradca

Zwolennicy całkowitego zakazu świadczenia usług doradztwa podatkowego przez firmy audytorskie i powiązanych z nimi doradców podatkowych przywołują zaistniałe w świecie przypadki nieprawidłowości w procesie badania sprawozdań finansowych. Twierdzą, że tylko odsunięcie audytora od usług doradczych gwarantuje jego niezależność.

Ta teza tylko pozornie jest prawdziwa. Od afery minęło wiele lat, a biegli rewidenci zostali zmuszeni do wprowadzenia wielu regulacji i samoograniczeń – m.in. nadzór publiczny, komitety audytów i międzynarodowy kodeks etyki audytorów – pisze w swoim tekście Tomasz Grunwald.

Do tego wynikające z przepisów unijnych daleko idące ograniczenia zakresu przedmiotowego i wartościowego świadczenia usług doradczych przez audytora dają gwarancję transparentnego i zgodnego z prawem nieagresywnego doradztwa podatkowego.

Warto przy tym pamiętać, że obowiązujące w Polsce przepisy, wynikające z rozporządzenia UE, wprowadzają zakaz świadczenia przez audytora na rzecz badanych jednostek usług agresywnego planowania podatkowego.

Takich ograniczeń w żadnym stopniu nie mają inni doradcy podatkowi. Z punktu widzenia interesów Skarbu Państwa, wydałoby się naturalne, by podmiotom gospodarczym mogli również doradzać ci podlegający ograniczeniom zewnętrznym i wewnętrznym – dodaje Grunwald.

Dlatego nie wyobrażam sobie, by polskie władze walczące z nadużyciami w sferze podatkowej poparły administracyjny zakaz świadczenia doradztwa przez tych, którym i tak wolno mniej, na rzecz tych, którym wolno więcej.

Cały tekst znajduje się w „Rzeczpospolitej”.